کتاب "نظريه و روش در تحليل گفتمان"، مقدمه اي نظام مند براي تحليل گفتمان به عنوان مجموعه اي از نظريه ها و روش هاي تحقيق اجتماعي است. اين سه رويکرد اصلي، نظريه گفتمان لاکلاو و موفه، تحليل گفتمان انتقادي و روانشناسي گفتماني را گرد هم مي‌آورد تا گفت‌وگوي بين اشکال مختلف تحليل گفتمان که اغلب با مرزهاي رشته‌اي از هم جدا مي‌شوند، برقرار کند. اين کتاب سه رويکرد را به شيوه‌اي روشن و قابل درک معرفي مي‌کند و مقدمات فلسفي متمايز و ديدگاه‌هاي نظري هر رويکرد و همچنين دستورالعمل‌ها و ابزارهاي روش‌شناختي را که براي تحليل گفتمان تجربي ارائه مي‌کنند، توضيح مي‌دهد. نويسندگان همچنين امکان ترکيب رويکردهاي تحليلي گفتماني و تحليلي غيرگفتماني مختلف را در مطالعه تجربي نشان مي‌دهند. در نهايت، آن‌ها تحليل گفتمان را در بحث ساخت‌گرايي اجتماعي درباره پژوهش اجتماعي انتقادي، زمينه‌سازي مي‌کنند، و اين ديدگاه را که موضع انتقادي با پيش‌فرض‌هاي ساخت‌گراي اجتماعي ناسازگار است را رد مي‌کنند و استدلال مي‌کنند که نقد بايد بخشي ذاتي از تحقيقات اجتماعي باشد.