اولين نولاي ميلاد روشني پايان درباره ميرايي و جاودانگي است. اين اثر همچون کوه يخي از مفاهيم و تصاوير است. آقاي بادياري خودکشي کرده و خانوادش در بهت‌اند. اعضاي خانواده هر کدام راهي براي کنار آمدن با اين مرگ پيش مي گيرد و به دنبال دليلي براي اين تصميم پدر مي گردد. کوچکترين پسر بادياري اما به دنبال علي ريشه‌اي تر است. خودش را در باغ خانوادگي حبس مي کند و عهد مي‌بندد که تا وقتي قصه‌اي ننوشته بيرون نيايد. نوولاي در اهميت مرگ بي مورد آقاي بادياري همچون باغ بزرگ و کهني است که هر شاخه درختش سرانگشت اشاره اي است به دري نيمه باز. پشت هر درش هزار تويي است با ديوارهاي آشنا اما گيج کننده. همين ويژگي غريب باعث شده تا با داستاني جذاب و تو در تو مواجه شويم. روشني پايان با استفاده از مفاهيم عرفاني و فلسفي داستاني پرداخته که يادآور نمونه هاي اعلاي رئاليسم جادويي است.