شمس من و خداي من، اثري پژوهشي در شرح حال مولانا جلال الدين محمد بلخي به قلم استاد پرويز عباسي داکاني است که شرح زندگاني مولانا قبل و بعد از آشنايي او با شمس تبريزي را مورد بررسي قرار مي دهد. اين موضوع که مورد توجه نويسندگان و پژوهشگران زيادي قرار گرفته اين بار از منظر پديدارشناسي توسط اين محقق کشورمان بررسي شده است. نويسنده مدعي است که زندگاني مولانا را به شکل همه جانبه از پيش از تولد او و سپس در دوره ي خود او مورد بررسي قرار داده و در اين راه اطلاعات بسياري نظير شرايط خانواده و اجتماع و مکان و...از منابع موثق استخراج کرده است. عباسي داکاني معتقد است کيفيت ديدار شمس و مولوي و نحوه ي رشد و پرورش جلال الدين در محضر اين پير فرزانه اغلب به درستي بيان نشده و آنچه توسط نويسندگان متعدد در باب مجالس ملاقات و ارتباط آن دو مطرح است، واضح و صحيح بازتاب پيدا نکرده است. آنچه نويسنده در اين اثر به آن پرداخته اين است که اغلب شکوفايي و بزرگي شخصيت مولانا را در قالب ديدار او با شمس تعريف مي کنند و اين تاثير را چنان بزرگ مي دانند که تا حدي جبروت شخصيتي مولوي زير سوال مي رود. اما با تحقيقات و ادله ي تاريخي که در اين اثر بيان شده، عباسي داکاني نشان مي دهد که مولانا قبل از ديدار با شمس هم شخصيتي مطرح و بزرگ در زمان خودش بوده و آموزه هاي شمس تنها جرقه اي در آتشگاه دروني مولانا بوده است. وي در اين اثر که نوشتن آن سه سال به طول انجاميده اذعان دارد که شمس خود را شخصيتي شکارچي مي دانست و فقط در پي شکار بزرگان عقل وعرفان بود و همين مساله کبرياي انديشه ي مولوي را به خوبي نشان مي دهد. ويژگي مثبت ديگري که براي اين کتاب مي توان قائل شد، تشريح مرتبه به مرتبه ي حيات شمس در کنار مولاناست و خواننده با مطالعه ي اين اثر با هر دوي اين شخصيت هاي بزرگ به خوبي آشنا مي شود.