در اواسط قرن نوزدهم روسيه آشوب هاي پي در پي و متعددي را تجربه کرد و مقدمات انقلاب روسيه را در سال 1917 فراهم کرد . پيش از انقلاب روسيه، تزار نيکلاي دوم بر روسيه فرمان روايي مي کرد. اصلاحات بي فايده و تصميم هاي ناکارآمد او روزبه روز بر تعداد مخالفان و معترضين مي افزود و آتش انقلاب را بيشتر از پيش گرم مي کرد. در اوايل قرن بيستم سه حزب در روسيه از قدرت زيادي برخوردار بودند و هريک با تفکرات مستقل در جهت پيشبرد انقلاب مي کوشيدند. حزب بلشويک يکي از اين احزاب بود که توانست به رهبري لنين، قدرت و وفاداري زيادي به دست آورد. با سقوط تزار و قتل بي رحمانه ي او و اعضاي خانواده اش، انقلاب روسيه به پيروزي رسيد و لنين با کودتا توانست به بالاترين قدرت سياسي برسد. او اتحاد جماهير سوساليستي متشکل از روسيه، بلاروس، اوکراين و جمهوري هاي قفقاز (گرجستان، آذربايجان و ارمنستان) را تشکيل داد. دولت کمونيستي لنين پيرو مکتب سوسياليسم مارکسيسم بود و نام حزب بلشويک در سال 1918 به حزب کمونيست روسيه تغيير يافت.