پرسش از هنر بودن هنر يا همان ماهيت هنر که آرتور دانتو در کتاب حاضر مطرح مي کند، در واقع همان پرسشي است که نخستين بار افلاطون در محاوره ي جمهوري با ارائه ي تعريفي از هنر درصدد پاسخ گويي به آن برآمد. بنابراين، طرح اين پرسش بنيادين و پيچيده في نفسه از حيث موضوع تازگي ندارد، منتها وجه نوين و قابل توجه اين کتاب، رويکرد منحصر به فرد دانتو به اين پرسش از طريق ارايه ي تعريفي جامع از اثر هنري به «معناي مجسم» آن هم با بهره گيري از آراي فيلسوفاني نظير دکارت ، کانت و هگل و آثار هنرمنداني همچون ميکل آنژ و پوسن تا دوشان و وارهول است. اين اثر به عنوان آخرين نوشته ي اين مورخ هنر و نظريه پرداز آمريکايي، که به واقع ثمره ي دهه ها عشق ژرف او به هنر به معناي عام آن و عصاره ي سال ها تاملات درخشان وي ر زمينه ي هنر معاصر است، ر عين الهام بخش بودنش براي بسياري از متفکران و دوست داران هنر معاصر ، بسياري از سوء فهم هاي رايج در باب هنر معاصر را تقليل داده است.