اين کتاب روايتي است که آخرين روزهاي آلبر کامو در آن تداعي شده‌. نويسنده با دقت خاصي به آن پرداخته است. او اين آخرين سفر را با وفاداري به واقعيت شرح مي‌دهد؛ همان واقعيتي که در آثار مختلف، مقالات مطبوعاتي يا شهادت‌هاي گوناگون در چارچوب کتاب‌ها يا کنفرانس‌هاي ديگر تداعي شده است. اين شاهدان _خويشاوندان و دوستان کامو، منشي، هم‌قطارها يا همکاران روزنامه‌نگارش_ به نويسنده اجازه داده‌اند حکايت‌هايي را بيان کند که هدفشان نشان دادن اوج انسانيت اين مرد آزاد از جهان باشد. اين کتاب که موضوع اصلي‌اش سکوت مادر است، موقعيت‌هايي را به نمايش مي‌گذارد که ممکن است کامو را در مواجهه با سرنوشتي که به نظرش قطعي نبود تصور کند. اين واقعيت که ذهن نويسنده بيگانه يا کاليگولا را به خود مشغول کرده، هميشه درون اين رمان‌نويس روزنامه‌نگار و فيلسوف انسان‌گرا زنده بوده است.