در آغاز سال 1429 آن گاه که اشغالگران انگليسي نيمه از قلمرو فرانسه را در چنگ داشتند دخترکي روستايي به نام ژان دارک گويي از ناکجا ظهور کرد و آب رفته را به جوي بازگرداند. کريستين دوپيزان نخستين نويسنده ي زن حرفه اي در تاريخ اروپا و مدافع سرسخت شان و منزلت زنان، در ستايش ژان منظومه اي سرود که آخرين اثر عمر اين بانوي اديب به شمر مي رود. «به باد دار: هر آن کس که يکسره به ناحق / از همگان خشم و خواري بيند / نبايد که از قهر بخت در هراس افتد / خداوند / کساني را از خاک برمي خيزاند /که نهال اميد / در نهادشان مي بالد.»