چهارم ژوئيه‌ي 1990 در جنوب فرانسه، وقتي سوزان برايسون به پياده‌روي صبحگاهي مي‌رفت، مهاجمي از پشت به او حمله کرد، سخت کتکش زد، به او تجاوز کرد، خفه‌اش کرد و چون او را مرده پنداشت، همان‌جا رهايش کرد.
سوزان زنده ماند، ولي جهانش نابود شد. ‌ تحصيلات و دانشش در فلسفه، پس از آن تهاجم، ديگر به کارش نيامد تا به جهانش معنايي ببخشد؛ باورهاي پايه‌اي او درباره‌ي ماهيت خود و جهان فروشکست.
اين کتاب روايتي واقعي، زيبا و جسورانه از فرايند بهبود برايسون و پژوهش فلسفي او درباره‌ي تروماست؛ موضوعي ميان‌رشته‌اي درباره‌ي ماهيت هويت، خاطرات، جامعه، و تروما. برايسون شرح مي‌دهد که چگونه در پسا‌فاجعه‌ي خشونت ناشي از تعرض جنسي، هويتش نابود ‌شد و چگونه کوشيد تا آن را از نو بسازد.