کتاب دانش پديدارشناسي روح، اثري نوشته ي گئورگ ويلهلم فريدريش هگل است که نخستين بار در سال 1807 منتشر شد. اين کتاب خارق العاده از هگل را مي توان در زمره ي انقلابي ترين و جريان سازترين آثار فلسفي تمام تاريخ دسته بندي کرد. هگل در پيش گفتار اين کتاب، به توضيح هسته و جان مايه ي روش خود مي پردازد و عواملي را متذکر مي شود که نقطه ي تمايز روش او با ساير متدهاي فلسفي پيشين به حساب مي آيند. او سپس در بخش آغازين کتاب، تفکرات امانوئل کانت درباره ي شک گرايي را به شکل خلاصه توضيح مي دهد و آن ها را کامل مي کند. کتاب دانش پديدارشناسي روح به شش بخش تقسيم مي شود که «آگاهي»، «خودآگاهي»، «عقل»، «روح»، «دين» و «دانش کامل» نام دارند. طيف گسترده ي موضوعات مورد پرداخت در اين کتاب، به شکلي کاملاً منحصر به فرد و آن قدر با توازن مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته اند که اين روش با نام «ديالکتيک هگلي» شناخته مي شود. اين کتاب، پژوهشي شگرف درباره ي رشد ذهن از آگاهي مستقيم به فلسفه ي علمي است و به عنوان يکي از تأثيرگذارترين و ماندگارترين آثار فلسفي غرب شناخته مي شود.