سنگ مي کشم بر دوش سنگ الفاظ سنگ قوافي را و از عرقريزان غروب، که شب را در گود تاريکش مي کند بيدار و قيراندود مي شود رنگ در نابينائي تابوت و بي نفس مي ماند آهنگ از هراس انفجار سکوت