مطالعاتي در باب هيستري کتابي است که در سال 1895 توسط زيگموند فرويد ، بنيانگذار روانکاوي و پزشک يوزف بروئر نوشته شده است. اين کتاب از مقالات مقدماتي بهم پيوسته (چاپ مجدد از 1893) تشکيل شده است. در اين کتاب پنج مطالعه ي مجزا درباره ي"هيستريک" وجود دارد.- مورد مشهور آناي دکتر بروئر ( بيمار بروئر که نام واقعي او Bertha Pappenheim بود) ، رشد روانکاوي ، و چهار مورد ديگر از مقاله ها که توسط فرويد نوشته شده است. از جمله ارزيابي وي از امي فون ام يکي از بيماران فرويد. مطالعاتي در باب هيستري با يک مقاله نظري توسط بروئر و يک مقاله عملي تر در مورد روان درماني هيستري که توسط فرويد نوشته شده است پايان مي يابد.
فرويد سيمپتوم (نشانه هاي بيماري) را تقريبا به صورت زمين شناسي طبقه بندي مي کند. بيروني ترين اقشار به راحتي به ياد مي آورده مي شوند و پذيرفته مي شوند ، در حالي که هرچه عميق تر شود ، تشخيص خاطره هايي که در حال يادآوري هستند ، دشوارتر مي شود.
هيستري - عذاب بدن توسط ذهن آزار دهنده - از همه گيرترين اختلالات انساني است. با اين حال ، در عين حال ، گريزان ترين آنهاست است. تشخيص فرويد مبني بر اينکه هيستري ناشي از آسيب در گذشته ي بيمار است ، طرز تفکر در مورد جنسيت را تغيير داد. مطالعات در باب هيستري يکي از بنياني ترين متن هاي روانکاوي است که باعث تحقق درک ما در مورد عشق ، ميل و روان انسان مي شود. اين تاريخچه ها با توجه به علاقه ي وافر انسان ها به بينش علمي، آثار قابل توجه در ادبيات نيز به شمار مي آيند.