آنچه در کتاب حاضر گرد آمده است، ماحصل حضور نويسنده در محيط نشر ايران است؛ اعم از سازمان هاي دولتي، ناشران خصوصي و مطبوعات ادبي. قالب نوشته هايي را که در فصل اول کتاب، له و عليه ويرايش، آمده است، احتمالا بتوان جستار خواند. در اين نوشته ها خاطرات و تجربيات و شنيده ها و دريافت ها و آموخته هاي نويسنده به هم آميخته اند. در اولين جستار اين فصل، «ويرايش و روشنفکري»، نويسنده تاريخچ? ويرايش در ايران را مي کاود تا نسبت ويرايش با روشنفکري را دريابد. او در فصل دوم، از عرص? نظر، که بر فصل اول سايه داشت، به عرص? عمل گام نهاده است. نوشته هاي اين فصل يادداشت هاي يک ويراستارند و لذا خصلت تجربي و کاربردي بيشتري دارند. در فصل سوم، از سيماي سه تن از ويراستاران معاصر خطوطي رسم شده است: احمد سميعي (گيلاني)، ابوالحسن نجفي، علي صلح جو. اين فصل «پرتره ها» نام دارد و هدف نويسنده آن بوده است که مخاطب بتواند با خواندن اين تک نگاري ها تصوري عمومي از سبک و روحي? کاري اين سه تن پيدا کند.