کتاب «بهاي سنگين مادي گرايي» نوشته تيم کاسر ( -????)، پژوهشگر و روانشناس آمريکايي، است. کاسر به خاطر نوشتن کتاب هايي با موضوعات اگزيستانساليسم، مادي گرايي و فرهنگ مصرفي توانسته جايگاه خوبي بين مخاطبان خود کسب کند. او در اين کتاب، به رابطه بين مادي گرايي و ناخشنودي مي پردازد و دو دليل را براي ارتباط آن ها بر مي شمرد. دليل اول متوجه بارهايي است که مادي گرايي بر روح انسان تحميل مي کند. اميال براي داشتن کالاهاي مادي بيشتر و بيشتر ما را به درون زندگي اي با سرعت زياد و ديوانه وار مي کشاند. کاسر ثابت مي کند که اميال يا «نيازهاي» فزوني يافته براي داشتن بيشتر يا مصرف بيشتر به طور عميق و پويا با احساسات ناامني شخصي مرتبط اند. به نظر مي رسد مادي گرايي به بهترين شکل در ميان افرادي رشد مي کند که درخصوص مسائل مربوط به عشق، عزت نفس، شايستگي يا کنترل احساسات نامطمئن هستند. اين داستان غم انگيز مدرنيته است. در پيش گفتار کتاب «بهاي سنگين مادي گرايي» مي خوانيم: «در اين مرحله از تاريخ بشر، منابع مادي کافي براي تغذيه، پوشاک، سرپناه و آموزش هر فرد زنده روي کره زمين در اختيار داريم. فقط اين نيست. ما، در عين حال، براي افزايش مراقبت هاي بهداشتي، مبارزه با بيماري هاي مهم و پاکسازي نسبتا زياد محيط زيست در جهان ظرفيت کافي داريم. وجود چنين منابعي صرفا خيالپردازي آرماني نيست، واقعيتي است که در خصوص آن ترديد چنداني وجود ندارد. با اين حال، نگاهي گذرا بر هر بخشي از اين جهان در حال گرم شدن به ما مي گويد که تا چه حد از دستيابي به هر يک از اين اهداف فاصله داريم. اگر به چشم بصيرت بنگريم، مي توانيم ببينيم که جامعه بشري به دو جهان مجزا تقسيم مي شود: جهان «اول» آکنده از تجملات و مصرف گرايي است و جهان «سوم» آکنده از محروميت، فقر و مبارزه براي زنده ماندن. در حالي که در گذشته جهان هاي اول و سوم از طريق مرزهاي ملي قابل تمايز بودند، امروزه در اغلب کشورها به طور فزاينده اي مي توان مرفهين بي دردي را يافت که در محاصره مستمندان اند. اکثر جمعيت دنيا اکنون در اقتصادهاي «برنده همه چيز را برمي دارد» زندگي مي کنند، جايي که هدف اصلي افراد به دست آوردن هر چيزي است که مي توانند براي خودشان کسب کنند، براي هرکس به اندازه حرص و طمعش. در اين چشم انداز اقتصادي، خودخواهي و مادي گرايي ديگر نه به صورت مشکلات اخلاقي، بلکه به عنوان اهداف اصلي زندگي نگريسته مي شوند.»