اگر به نقل کارلوس فوئنتس بازگرديم که معتقد بود انسان مدرن و رمان مدرن زماني شکل گرفت که «دن کيشوت لامانچا» با اسب و مهترش پا از خانه و آبادي‌ بيرون گذاشت و به دنبال کشف و فهم جهان رفت، خود سروانتس با آن زندگي پرفرازونشيب سرشار از سفر، نوشتن، جنگ، بردگي و رجعت به وطن، نمونه‌ي مثالي همان انسان مدرن آغازين است. سروانتس و دن کيشوتش اما فقط با روايت شدن در يگانه فرم مدرن روايت يعني رمان بود که به انسان مدرن و جهان درحال تغييرش هويت مي‌داد. هويتي که نسل به نسل ادامه و گسترش يافته و کتاب «الهه‌ي سايه‌ها»ي «واسيني اعرج» الجزايري يکي از دامنه‌هاي پردامنه‌ي آن است! ماجراي بازمانده‌‌اي از ميان بازماندگان خاندان جناب «ميگل د سروانتس»که جست‌وجوگري جدّ بزرگش را پيشه کرده و پا به آستانه‌هاي جهاني مي‌گذارد که از دل هزاره‌ها سربرآورده است. رمان الهه‌ي سايه‌ها همان سفر ابدي‌ست که فاصله‌ي امروز و آينده را در نقب به گذشته‌ها مي‌جويد، با باور به اين نکته که فهم جهان ديگر نه با کشف رازها که با غرقه شدن در آن‌هاست که ممکن مي‌شود.