اخلاق و سياست براي اولين بار در سال 1954 منتشر شد، آخرين گزارش کامل برتراند راسل از مواضع اخلاقي و سياسي او در رابطه با سياست و مذهب است. او استدلال مي کند که اخلاق به دليل تضاد بين هوش و انگيزه براي انسان ضروري است - اگر يکي بدون ديگري بود، جايي براي اخلاق وجود نداشت. انگيزه ها و خواسته هاي انسان به همان اندازه اجتماعي و انفرادي است. سياست و اخلاق وسيله اي است که ما به عنوان يک جامعه و به عنوان افراد از نظر اجتماعي هدفمند مي شويم و قوانين اخلاقي قوانين عمل ما را تلقين مي کند. برتراند آرتور ويليام راسل، ارل راسل سوم همه‌چيزدان، فيلسوف، منطق‌دان، رياضي‌دان، مورخ، جامعه‌شناس، نويسنده، فعال سياسي، برنده نوبل ادبيات و فعال صلح‌طلب بريتانيايي بود.راسل در سراسر عمر، خود را ليبرال، سوسياليست و صلح‌طلب مي‌ناميد، گرچه گاهي هم مي‌گفت که ذهن شک‌گراي او موجب شده که احساس کند که در معناي عميق، در هيچ‌يک از اين‌ها نمي‌‎گنجد. راسل، يکي از فيلسوفان برجسته? قرن بيستم به‌شمار مي‌رود و «جنبش فلسفي مخالفت با ايده‌آليسم» را در آغاز قرن بيستم رهبري مي‌کرد. او را در کنار گوتلوب فرگه، جرج ادوارد مور و لودويگ ويتگنشتاين، از بنيان‌گذاران فلسفه? تحليلي مي‌دانند.او و آلفرد نورث وايت‌هد به‌دنبال آن بودند که با تلاش بسيار و از راه منطق کلاسيک، بنياني منطقي براي رياضيات بنا کنند. مقاله فلسفي او با عنوان در باب دلالت را يکي از چهارچوب‌هاي فلسفه مي‌دانند.کارهاي او اثرات شگرفي بر رياضيات، منطق، نظريه مجموعه‌ها، زبان‌شناسي، هوش مصنوعي، علوم شناختي، علوم کامپيوتر و فلسفه، به‌ويژه فلسفه زبان، معرفت‌شناسي و متافيزيک گذاشت.