شهاب الدين عبدالله مرواريد از رباعي سراياني بود که اغلب، موضوع هاي خاصي را در اشعارش لحاظ مي کرد و به سبب مهارت در دبيري و برتري و فضيلتي که در اين رشته داشت، توانست موضوع هاي مربوط به اصطلاح هاي ديواني و مخاطبان را در رباعيات خود بياورد تا مترسلان و دبيران از آن در سرفصل نامه هايشان بهره گيرند. آنچه را در ابتداي نامه ها ديگران براي افراد گوناگون با عناوين مخاطبه اي و کلمه هاي متکلف به نثر آورده اند، شهاب الدين عبدالله مرواريد به رباعي بيان کرده است. رباعيات مرواريد مقدمه اي بر به وجود آمدن مکتب وقوع و واسوخت هاي دروني است. از ديگر ابداعات او مي توان به «افشان غبار»، «کاغذ ابر و باد» و تکنيک «گرفت» در ساز قانون اشاره کرد.