جعفر شهري در اين کتاب به ضرب المثل هاي تهراني پرداخته است. او در مقدمه کتاب گفته است: مطالب کتاب به سه قسمت مي باشد. قسمي اصيل، يعني آن هايي که متولد تهران و وسيله ي خود تهراني ها ساخته شده است. دوم آن هايي که از اطراف داخلشان شده مطابق با ذوق تهراني ها داشته سجل تهراني شدن گرفته اند، در دو علامت و نشان، اولي در لغو و ناپسند و آن هايي که رو به اسافل و ورود و صدور به آن ها داشته باشند. دومي آن هايي که ميان هزل وجد بوده، کمتر نظر به قبايح مي کنند و اين که هر دو به بيان محاوره، به همان گونه که در گفت وشنيد عوام مي آيد مي باشد و سوم آن ها که کتابي و اديبانه بود، توسط اهالي علم و کتاب، امثال نقال ها و سخنورها و اهل منبر و تعزيه خوان ها و نوحه خوان ها و شعرا و متشاعران، به همان طرز بيان کتابي که از ايشان رسيده بود.