يانوش پسر يکي از همکاران کافکا در انستيتوي بيمه کارگران بود. کافکا مرد جوان را با مهرباني بسيار پذيرفت. او اغلب کافکا را ملاقات مي کرد و در مورد موضوعات مختلف ادبي با او صحبت مي کرد.
يک ربع قرن بعد ، يانوش کتابي يادگاري را بر اساس يادداشت هايي که درباره اين گفتگوها بود ، منتشر کرد.
احتمالا جاي هيچ ترديدي نيست که مکالمات منتشر شده مبتني بر گفتگوهايي است که در واقع انجام شده است. با اين وجود ، کتاب «گفتگو با کافکا» نوشته يانوش به عنوان يک منبع بيوگرافي ارزشمند قلمداد مي شود که خواننده را با کافکاي نويسنده از دريچه اي تازه آشنا مي کند.
گوستاو يانوش در پراگ بزرگ شد. وي در آنجا و همچنين در البوگن (امروز: لوکت) و وين تحصيل کرد. در وطن خود به عنوان آهنگساز موسيقي و به عنوان نويسنده کتابهايي درباره موضوعات موسيقي و زندگي نامه موسيقي دانان شناخته شد. در سالهاي جنگ جهاني دوم او درگير مسائل سياسي بود. وي در سال 1946 به زندان افتاد.

امروزه نام يانوش در درجه اول با عنوان کتاب "گفتگو با کافکا" گره خورده است. تحت اين عنوان او در سال 1951 در S. Fischer Verlag (به آلماني) ضبط هاي مکالمه اي را منتشر کرد که ادعا مي کند در هفده سالگي با فرانتس کافکا در سال 1920 داشته است.

"گفتگو با کافکا" سهم قابل توجهي در شناساندن چهره واقعي کافکا با مخاطبانش داشته است.

توصيفات و نقل قول هاي يانوش از کافکا را نمي توان بخشي از کارهاي کافکا دانست. در عوض ، آنها گواه محبت يک مداح جوان هستند و ديدگاه شخصي او را نسبت به شاعر منعکس مي کنند.