از پاريس 1989 مي خواستم هر چه زودتر اين پيشنهاد را با شما قسمت کنم که نشد. اين دفتر نخست «از بيست و چهار زخم عشق» نام داشت. يک بار هم «آوار آواز» شد. اما چه بهتر که نشد. چه خوب شد که به «گفتن براي زيبا شدن» رسيد. خانم ها و آقايان. به «غزل نمايشنامه ي» ما خوش آمديد. صندلي شما در بهترين جاي زيباترين بوسه ها، در رديف ناب ترين غزل ها. وسط جهان. کنار دوربين. کنار نور. کنار رنگ هاي بهتر. کنار نفس هاي يک انسان ديگر... .