ارنست همينگوي در سال 1918 به جنگي با هدف پايان بخشيدن به همه ي جنگ ها رفت. او به صورت داوطلبانه به نيروهاي آمبولانس در ايتاليا پيوست، مجروح شد و دو بار مدال افتخار دريافت کرد. ثمره ي اين تجربه ي جنگي همينگوي، رمان وداع با اسلحه است. توصيفات او از جنگ فراموش نشدني است: ترس، همدلي، رشادت و مردان و زناني باايمان و ثابت قدم در ايتاليا. اما رمان وداع با اسلحه، فقط يک رمان جنگي نيست و نويسنده ي اثر، يک داستان عاشقانه ي عميق و پرشور و حرارت را نيز در آن به مخاطب ارائه مي کند. رمان وداع با اسلحه، داستان رابطه ي عاشقانه ي مهاجري آمريکايي به نام هنري و کاترين بارکلي است و در پشت پرده ي آن، ماجراهايي از جنگ جهاني اول، سربازاني بدگمان و نااميد و آوارگي مردم بي گناه نيز به چشم مي خورد. انتشار رمان وداع با اسلحه، جايگاه همينگوي را به عنوان يک نويسنده ي مدرن آمريکايي در دنياي ادبيات تثبيت کرد. رمان وداع با اسلحه، اولين کتاب پرفروش اين نويسنده ي آمريکايي بوده و مايکل ريلوندز، زندگي نامه نويس مشهور، درباره ي آن گفته است: «برترين رمان آمريکايي بيرون آمده از دل فاجعه ي جنگ جهاني اول.»