کتاب نقد عقل محض، اثري نوشته ي امانوئل کانت است که نخستين بار در سال 1781 منتشر شد. اين کتاب ارزشمند از کانت، يکي از اصلي ترين آثار در فلسفه ي مدرن است که با کنار هم آوردن دو مکتب فکري مغاير، تاريخ ساز شد: عقل گرايي که پايه ي تمامي دانش انسان را تعقل و منطق مي داند، و تجربه گرايي که همه ي اطلاعات را از طريق تجربه بررسي مي کند. نقد عقل محض، پژوهشي ژرف درباره ي ماهيت عقل و منطق بشر است و حقايق، اشتباهات، توهمات و واقعيات آن را مورد تجزيه و تحليل قرار مي دهد. تئوري هاي کانت، از جمله «آرمان گرايي متعالي»، تأثير شگرفي بر فرهنگ فکري دو سده ي اخير داشته و در به وجود آمدن جنبش هاي فرهنگي و روش هاي نظري زيادي همچون ايده آليسم آلماني، رومانتيسيسم، مدرنيسم، مارکسيسم، اگزيستانسياليسم، روانکاوي، ساختارگرايي، پساساختارگرايي و حتي فيزيک کوانتوم، نقش ايفا کرده اند.