«در انتظار بوجانگلز» يک داستان عجيب و غريب است. سرگرم کننده و خنده دار است. و در واقع صريح، شيرين و دوست داشتني ، چيزي متفاوت و واقعا در برخي جاها بسيار ناراحت کننده است. با اين حال ، اين يک داستان پر از عشق است. عشق بي قيد و شرط اين شخصيت ها به يکديگر قلب اين داستان است. پسر جواني ، که هرگز نام او را نمي دانيم ، به زندگي پرمشقت خود با مادر و پدرش مي پردازد ، مردي که هر روز هنگام نوشيدن با نينا سيمون با آواز آقاي بوژانگلس مي رقصند و همسرش را با نام ديگري صدا مي کند. روايت او متناسب با بخشهايي از مجله پدرش است. اين يک زندگي جذاب از بسياري جهات است ، اما يک روش بي پروا براي پرورش يک کودک. چيز زيبايي در اين داستان وجود دارد و جاي تعجب نيست که چندين جايزه ادبي فرانسه را از آن خود کرده است. اوليويه بوردو در سال 1980 در اقيانوس اطلس به دنيا آمد. به لطف نبود تلويزيون روشن در خانه ، او مي توانست زياد بخواند و خيلي رويا پردازي کند. همين امر نقطه عطفي در زندگي او بود که باعث شد بتواند آثاري با کيفيت خلق نمايد.