شعر عربي، با آن سابق? ديرينه‌اي که آميختگي زبان فارسي و عربي دارد، در ايران امروز مهجور است. دير آشنايي زبان و فرهنگ عربي معاصر، به خصوص در شمال آفريقا، به دليل فاصله‌هايي که جهان سياست ميان دو فرهنگ ايجاد کرده است، موجب شده است ايرانيان روزگار ما با ادبيات معاصر عرب ارتباطي زنده و موثر نداشته باشند. چه اينکه روشنفکري در ايران و شمال آفريقا نيز، با اينکه مسيرهايي مشابه پيش‌رو داشته و موانع و ناهمواري‌هايي را از يک جنس پشت‌سر گذاشته است، دو چهر? متفاوت يافته است. روشنفکران ايراني و عرب هر دو در مواجهه با غرب و انديشه‌هاي مدرن تجربه‌هايي متفاوت داشته‌اند، افسوس که اين تجربه‌ها در گفتگو با يکديگر به آفرينش تجربه‌اي نو و صدايي تازه راه نبرده است. باري، اثر پيش رو که ترجم? دفتري از شعرهاي شاعر خوش قريحه، انديشمند و معاصر عرب است مي‌تواند گامي در راه بازيافتن آشنايي ميان دو فرهنگ باشد؛ دو فرهنگ تازه که هر يک ريشه در جهان باستان و اعماق تاريخ دارند و امروز صدايي تازه از آن‌ها شنيده مي‌شود. اميد که اين تلاش در راستاي هموار کردن راهي چنين پرماجرا پرفايده باشد.