اين کتاب، ترجمه بخشي از «نوشتار و تفاوت» يکي از آثار مهم دريداست. او سير و تحول فکري فرويد را در دو مقاله او با عنوان هاي «پروژه» و«يادداشت بر صفحه جادويي» بررسي مي کند. دريدا در اين بررسي نشان مي دهد که فرويد چگونه با تغيير استعاره هاي نوشتاري، ذهن را به متن نوشتاري تشبيه مي کند. فرويد در اين مسير، به دنبال توصيف ذهن بود. اين روانکاو معتقد بود تبيين علمي حافظه به تبيين علمي ذهن منجر مي شود. او از نورون هاي حفظ گر آغاز مي کند تا به «مدل اپتيکي» که ذهن را به آن تشبيه مي کند، برسد. فرويد پس از اين مرحله، دستگاه نوشتاري را مطرح مي کند که بهترين استعاره براي تشبيه ذهن به آن است. تاکيد فرويد بر نوشتار به نظر دريدا جالب رسيد و دريدا بر همين اساس، فرويد را متعلق به سنت متافيزيکي غرب دانست.