کتاب سردي و شقاوت، اثري نوشته ي ژيل دلوز است که نخستين بار در سال 1967 چاپ شد. دلوز در اين کتاب، به شکلي دقيق و با اطلاعاتي وسيع، پرداختي فلسفي به آثار نويسنده ي برجسته ي آلماني-اتريشي در قرن نوزدهم، لئوپولد فون زاخر-مازوخ را در مرکز توجه خود قرار داده است. دلوز در اين اثر تلاش مي کند تا تفسيري را از «شيوه ي عجيب و نامتعارف مازوخ در زدودن جنسيت زدگي از عشق و در عين حال، مرتبط کردن رابطه ي جنسي با تمام تاريخ بشريت» ارائه کند. دلوز نشان مي دهد که مازوخيسم، مفهومي بسيار ظريف تر و پيچيده تر از صرفا لذت بردن از درد است و ارتباط مستقيمي با ساديسم ندارد؛ همانطور که دو نابغه اي که اين مفاهيم را به وجود آوردند، يعني مازوخ و ساد، از نظر سبک، فلسفه و سياست، همانند دو قطب متضاد هستند.