هنر طراحي سابقه بسيار کهني دارد. قديميترين طرحها مربوط به دوراني مي شود که بشر در غارها زندگي مي کرده است. نمونه هايي از اين طرحها در غارهايي که در اسپانيا و جنوب فرانسه کشف شده اند چگونگي و روش طراحي بشر اوليه را براي ما روشن ميسازند. در آن دوران شکار و ماهيگيري تنها وسيله تغذيه انسان بود. گوشت حيوانات را ميخوردند، با پوست آنها بدنشان را گرم نگاه مي داشتند، از استخوان آنها ابزارهايي براي کندن زمين و دفاع از خود مي ساختند، و با همين استخوانهاي نوک تيز بر ديواره غارها طراحي مي کردند. طراحي مردمان غارنشين با آئين ويژه و به دست افراد معدودي انجام مي گرفت. بر دروازه غار آتشي دائمي افروخته بود و در شبهاي غم انگيز و طولاني زمستان همه به دور آن حلقه ميزدند. هنر طراحي غارنشينان در همين شيهاي سرد که با رنج گرسنگي توام بود به وجود مي آمد. به اميد اينکه فردا شکاري به چنگ آورند، شکل حيوانات را بر ديوار غار نقش مي زدند و براي اينکه در زدوخوردهاي قبيله اي پيروز ش وند شکل تيراندازها را طراحي مي کردند. اين طور حدس زده ميشود که طراحان اوليه جادوگران و ساحران قبيله ها بوده اند که براي جلوگيري از گرسنگي و سرما، يا از ترس عوامل طبيعي مثل رعدوبرق و باد و طوفان، يا به اميد ريزش باران، و يا براي افسون کردن دشمنان، علامات و تصاويري بر خاک نقش ميزدند. نقوش و علاماتي که دعانويسان هنوز هم بر طلسمها حک مي کنند، دنباله همين اعتقاد است. طرحها و علاماتي که بشر اوليه ابداع کرده از نظر معني و محتوي از آنچه که طراحان در هزاره اخير ساخته اند با ارزشتراند. ابزار کار طراحان غارنشين بسيار ابتدائي و ناچيز بود؛ با وجود اين، آثاري چنين با عظمت از آنها به جا مانده. آنها براي رنگ کردن طرح، ذغال نيم سوخته را با چربي حيوانات آغشته ميکردند و با اين ماده درون شيارهايي را که به وسيله استخوان يا سنگ نوک تيز بر ديوار غار کنده ميشد پر مي کردند. گاه نيز گل رس را با چربي يا با شيره درخت مخلوط و با خمير قرمز رنگي که به دست مي آمد، طراحي و نقاشي مي کردند. بشر اوليه با همين ابزارهاي ناچيز، طرحهايي از زندگي چوپاني، از ص حنه هاي جنگ تن به تن، از شکار، و از کشاورزي به جا گذارده است که ميتوانند براي ما سرمشقي باشند.