چرا ما با يک کلمه انتقاد ويران ميشويم، اما از باران تحسين سير نمي شويم؟ چون مغزمان براي تمرکز بر بدي ها طراحي شده است. منطق سوگيري منفي مغز ما مبتني بر تکامل است، زيرا اجداد ما را نسبت به خطرات مرگبار هشيار نگه مي داشت؛ اما در دنياي پر از رسانه امروزي ديدگاه ما را مخدوش مي کند. رگبار پيوسته اخبار بد باعث مي شود احساس درماندگي کنيم و بي دليل بترسيم يا عصباني شويم. ما موهبت هاي فراوان خود را ناديده مي گيريم و ترجيح مي دهيم به صداهايي توجه کنيم که مي گويند دنيا به جهنم مي رود. جان تيرني و روي بومايستر در اين کتاب نشان مي دهند که اگر سوگيري منفي خود را تشخيص دهيم، مغز منطقي مان فعال مي شود و مي توانيم در مواقعي که قدرت بدي مضر است، بر آن غلبه کنيم و در مواقعي که برايمان سودمند است از آن بهره ببريم. وقفه هاي بد و احساسات بد، قوي ترين انگيزه ها را براي باهوش تر و قوي تر شدن ايجاد مي کنند. بدي اگر به درستي درک شود، مي توان از آن براي رسيدن به خوبي استفاده کرد.