ابوالهول: اين همان چيزي است که شما زندگي مي ناميد؟
اديپوس: مگر نيست؟
ابوالهول: نه، زندگي براي من چيز کاملا متفاوتي است.
اديپوس: چه چيزي؟
ابوالهول: عشق... دوست داشتن و دوست داشته شدن.
اديپوس: من مردم خود را دوست خواهم داشت و آنان نيز مرا.
ابوالهول: در ابعاد عمومي عشقي پيدا نخواهي کرد.