امروزه روانکاوي دچار بحران شده است. از نشانه هاي ظاهري اين بحران، کاهش تعداد دانشجويان اين رشته و کم شدن مراجعه کنندگان به روانکاو به منظور درمان است. در برابر روانکاوان، رقبايي قد برافراشته اند که مدعي درمان بيماران با هزينه ي کمتر و در مدتي کوتاه تر هستند. روانکاو که تا ده سال پيش تنها مرجع صلاحيتدار براي درمان اختلالات رواني طبقه ي متوسط شهري تلقي مي شد، حال در برابر رقيبان خود موضع دفاعي گرفته و مقام انحصاري خويش را از دست داده است.