«بي سايگان» رماني از فرانسواز ساگان، نويسنده فرانسوي است. بي سايگان سومين رمان ساگان است و در سال 1957 منتشر شده است. اين رمان يکي از رمان هاي پرفروش در فرانسه بوده است. ماجراي بي سايگان در پاريس اتفاق مي افتد. داستان روي زندگي گروهي از پاريسي هاي هنرمند و روشنفکر متمرکز مي شود. نويسنده از زوايه ديد سوم شخص براي روايت داستان خودش استفاده مي کند تا تصويري واضح از کاراکترهايش ارائه بدهد. مخاطب به طرز دردناکي از گم گشتگي و بي هويتي شخصيت ها آگاه مي شود، شخصيت هايي که هويت فردي و هدف زندگي شان را گم کرده اند. همين طور که شخصيت ها نوميدانه به داشتن روابطي اتفاقي با يکديگر کشانده مي شوند، پرده ي زشتي از ناخشنودي هم رفته رفته روي پاريس را مي پوشاند. در بخشي از کتاب مي خوانيم: «آن شب جسم بلندبالاي برنارد سر راه او قرار گرفته بود و دست هاي تملک جويانه ي برنارد همين طور خودشان را بر شانه هاي او مي افکندند. براي مدتي ژوزي نور چراغ جلوي ماشين ها را تماشا کرد، که از روي گل هاي کاغذديواري رد مي شد. همه جا بسيار ساکت و آرام بود. شايد ظرف دو روز ژوزي مي توانست به او بگويد که بايد به خانه اش برگردد. شايد ژوزي داشت دو روز از زندگي اش را به او مي بخشيد، دو روز شاد را. شايد هر دوي آن ها بايد تاوان زيادي بابت آن دو روز مي دادند. ژوزي فکر کرد برنارد بايد شب هاي طولاني زيادي بيدار مانده باشد، همان کاري که خودش هم مشغول انجامش بود، با انديشيدن به آن گل هاي بزرگ و زشت و با تماشا کردن نورهايي که از روي آن ها رد مي شدند، و حالا نوبت ژوزي بود، با وجود اينکه مسير دروغ ها را در پيش گرفته بود.»