گلستان گل افشان ترين باغ هميشه بهار و بي خزان ادب فارسي است و همتايي جز شايد مناجات نامه ي خواجه عبدالله انصاري (چاپ همين ناشر) ندارد. با اين تفاوت که مناجات نامه تک موضوعي است وداستان ندارد. داستان هاي سعدي که شعرهاي نخبه اي در ميان آنها درج است، برخلاف آثار منثور قبل و بعد آن که ديگران نوشته اند گرفتار تکلف و عرب زدگي و پيچيده گويي معماوار نشده، و همچون جويبار زلالي خنياگر است. آرايه ي اصلي و مهم آن سجع است : « هنرمند هر کجا که رود قدر بيند و به صدر نشيند.» وجه ديگر اهميت آن در طنزآميز بودن آن است. گلستان مشتمل بر 8 باب است : 1. در سيرت پادشاهان 2. در اخلاق درويشان 3. در فضيلت قناعت 4. در فوايد خاموشي 5. در عشق و جواني 6. در ضعف و پيري 7. در تاثير تربيت 8. در آداب صحبت.