هويدا بيشتر عمرش گرفتار چنبري گريزناپذير بود. در يک سو مخالفان رژيم بودند و اغلب جزم انديش و انعطاف ناپذير بودند. در سوي ديگر شاهي بود که در پاييز پدرسالاري اش بيش از پيش خودرأي و خودکامه شده بود. انگار هويدا با آن خنده ي آرامي که بر چهره اش نقش بسته بود ميگفت: «بر هر دو تبارتان لعنت باد