گئورگ لوکاچ (????–????) اکنون به عنوان يکي از مبتکرترين و آگاه ترين منتقدان ادبي قرن بيستم شناخته مي شود. او که در سنت فلسفي آلماني کانت، هگل و مارکس آموزش ديده بود، با فرار به اتحاد جماهير شوروي در سال 1933 از آزار نازي ها گريخت. در آنجا با مجموعه جديدي از مشکلات روبرو شد: جزم انديشي استالينيستي در مورد ادبيات و نقد ادبي. او با مانور بين موانع سانسور، طولاني ترين اثر نقد ادبي خود، رمان تاريخي، را در سال 1937 نوشت و منتشر کرد. رمان تاريخي که با رمان‌هاي سر والتر اسکات شروع مي‌شود، تکامل ژانري را که در سال‌هاي پس از ناپلئون بر ادبيات داستاني اروپا تسلط يافت، مستند مي‌کند. رمان به نقطه‌اي رسيده بود که مي‌توانست از نظر اجتماعي و سياسي انتقادي و همچنين روان‌شناختي داشته باشد. لوکاچ فصل آخر خود را به داستان هاي ضد نازي آلمان و اتريش اختصاص مي دهد. کتاب رمان تاريخي را شهلا فيلسوفي ترجمه کرده است. اين کتاب توسط نشر اشاره منتشر شده است.