ابوالهول: اين همان چيزي است که شما زندگي مي ناميد؟ اديپوس: مگر نيست؟ ابوالهول: نه، زندگي براي من چيز کاملا متفاوتي است. اديپوس: چه چيزي؟ ابوالهول: عشق... دوست داشتن و دوست داشته شدن. اديپوس: من مردم خود را دوست خواهم داشت و آنان نيز مرا. ابوالهول: در ابعاد عمومي عشقي پيدا نخواهي کرد.