ساقي، بده از آن مي مشدي‌ت سبويي تا قايمکي تر کنم از باده گلويي زآن مي که کند زاويه ديد مرا باز اعطا کندم پنجره‌اي رو به ويويي کز خانه برون آيم و از خلق ببرّم بالشت و تشک پهن کنم بر سر کويي