«نيچه» اثر هايدگر ، هم مسحورکننده ، هم فکر برانگيز و هم روح انگيز است. قبل از شروع خواندن اين کتاب شناخت زبان فلسفي هرکدام از اين فيلسوفان بزرگ مي تواند شما را در خوانش اين جستار ياري دهد. بايد دانست که هايدگر متفکر تحليلي عميقي است ، در حالي که نيچه هم فلسفي و هم شاعرانه مي نوشت و از همه مهمتر داراي گرايش هاي روانشناختي بود. در روند نگارش کتاب شخصي مانند هايدگر طول مي کشد تا سبک تحليلي فلسفي به آن بدهد.
اگر بخواهيم به يکي از مضامين کتاب اشاره کنيم بايد بگويي که في المثل در جايي از کتاب هايدگر از چيزي به طور خاص به عنوان مطالعه "اراده به قدرت به عنوان هنر" ، جايي که حقيقت يک خطا است ، زيرا هنر به معناي "شدن" است و "حقيقت" هميشه "امري" است که در حال خودنمايي ، در خلاقيت هنري انديشه ، القا در ظاهر است، اشاره مي کند. و توضيح تحليلي هايدگر از "بازگشت ابدي" نيچه بسيار ارزش اين را دارد که خوانده شود.
اگر بخواهيم منصف باشيم بايد بگوييم که اين کتاب خوبي براي درک هايدگر اما کتاب ضعيفي براي درک نيچه است.