"هانا آرنت" در کنار برخورداري از حسن نيت، بسيار منتقد جدي تري نسبت به برک در زمينه ي انقلاب فرانسه بود. در کتاب "انقلاب" ، "آرنت" اين ادعاي تحريک آميز را مطرح کرد که انقلاب آمريکا اگرچه نتوانست جهان را با شعله هاي خود به آتش بکشد، اما در واقع بلند پروازانه تر از انقلاب فرانسه است. به اين ترتيب کتاب "انقلاب" اثري از دوگانگي است. "آرنت" ادعا کرد که انقلاب فرانسه کشمکش بر سر کمبود و نابرابري است ، در حالي که انقلاب آمريکا تلاش مي کرد آزادي سياسي را تأمين کند. آمريکايي ها ذهنيت مدني بيشتري داشتند ، در حالي که فرانسوي ها درگير آزادسازي از چنگال يک ستمگر بودند. درماندگي انگيزه ي اصلي فرانسوي ها بود ، زيرا در حالي که انقلابيون فرانسه مرداني صادق بودند ، وظيفه غيرممکن خود را، رفع بدبختي توده ها از طريق ابزارهاي سياسي تعيين کرده بودند. آمريکايي ها ، که در سرزمين نعمت هاي فراوان زندگي مي کنند و داراي يک سنت آزادي محور هستند ، در تلاش بودند تا يک کشور منحصر به فرد ايجاد کنند و انقلاب خود را مدني تر کنند. اين اهداف عمومي بود که سبب شد "آرنت" آن را بر اهداف مادي انقلاب فرانسه ترجيح بدهد. "هانا آرنت" با رديابي تکامل تدريجي انقلاب ها ، تغيير رابطه بين جنگ و انقلاب و نقش حياتي اين جنبش ها، روابط بين الملل را پيش بيني مي کند. وي به اصول اساسي همه انقلاب ها نگاه مي کند ، از اولين نمونه هاي عالي در آمريکا و فرانسه شروع مي کند ، و نشان مي دهد که تئوري و عملکرد "انقلاب" از همان زمان چگونه توسعه يافته است. سرانجام ، او پيش بيني مي کند که رابطه بين جنگ و انقلاب و تغييرات اساسي در روابط بين الملل دچار تغيير شده ، و "انقلاب" به عنوان يک تاکتيک اصلي شناخته مي شود