کتاب سقوط، رماني فلسفي نوشته ي آلبر کامو است که براي اولين بار در سال 1956 انتشار يافت و آخرين اثر داستاني کامل شده ي اين نويسنده ي فرانسوي به حساب مي آيد. داستان، در آمستردام مي گذرد و دنباله اي از تک گويي هاي دراماتيک ژان باپتيست کلامنس در توصيف زندگي اش براي يک غريبه، آن را شکل داده است. کلامنس به شکلي اعتراف گونه، ماجراي موفقيتش به عنوان يک وکيل مدافع ثروتمند و پاريسي مورد احترام همکارانش را تعريف مي کند. بحران و در نهايت «سقوط» کلامنس از جلال و جبروت گذشته اش، به گفته ي خود او، يادآور رمان سقوط آدم از باغ عدن است. اين اثر، بن مايه هايي چون بي گناهي، حصر، عدم وجود و حقيقت را مورد واکاوي و کنکاش قرار مي دهد. فيلسوف اگزيستانسياليست، ژان پل سارتر در ستايش اين اثر، آن را «احتمالا زيباترين و درک نشده ترين» کتاب کامو توصيف کرده است. کتاب سقوط، تلاشي است براي توضيح اين که بشر چگونه قادر است چنين اعمال پليد و زشتي را در جهان مرتکب شود.