عصيان رماني است که در سال 1924 توسط نويسنده اتريشي يوزف روث نوشته شده است. اين کتاب، داستان يک جانباز جنگ را روايت مي کند که پس از از دست دادن يک پايش ، تبديل به يک نوازنده ي خياباني شده است. هنگامي که آندرياس پوم از جنگ جهاني اول برمي گردد ، يک پايش را از دست داده است اما مدال کسب کرده است. اما برخلاف رنج هاي خود ، پوم ايمان بي اراده خود را به خدا ، دولت و اقتدار حفظ مي کند. به صورت طعنه آميزي ، پوم پس از يک مشاجره و نزاع ، به عنوان يک شورشي زنداني مي شود و همه آنچه که او تا کنون به آنها اعتقاد داشت اکنون به ورطه ي آشوب کشيده مي شود. رمان عصيان ، تصويري بسيار وحشتناک از جامعه ي پس از جنگ به تصوير مي کشد. و در مورد مفاهيمي مانند عدالت و جامعه بحث مي کند. نيکلاس لزارد از مجله ي گاردين اين کتاب را در سال 2000 مورد بازبيني قرار داد و در مورد آن اينطور نوشت : "داستان روث داراي همان منطق بسيار اروپايي و سرراست قصه هاي پريان است که در عين حال که همه چيز را اجتناب ناپذير مي سازد، به کابوسي نيز مبدل مي کند. اگر روث را به عنوان راس چهارم مربعي که راس هاي ديگرش کافکا، موزيل و تسوايگ هستند در نظر بگيريد، اشتباه نکرده ايد." مجله نيويورک تايمز نيز در مورد رمان عصيان نوشته است: "رماني از يوزف روث يک رمان نويس تمثيلي اما در عين حال به صورت قاطعانه اي مدرن ، داستان سرخوردگي پس از جنگ ، حدود ايمان و سرنوشت شخصي که توسط کارهاي کورکورانه و گاه و بيگاه يک ماشين کنترل مي شود . ماشيني که توسط هيچ کس هدايت نمي شود و هيچ کس مسئول آن نيست. "