ژرژ ساند - در حقيقت آمانتين اورور لوسيل دوپن - بانوي صاحب قلم و پيشواي زن بند گسسته، (????_????) که بي پروا از پيشداوري هاي جامعه ي محافظه کار رفتار مردانه اختيار مي کرد، لباس مردانه مي پوشيد و حتي نام مستعار مردانه برگزيد - و در مورد اخير دست کم براي دو زن نويسنده ي ديگر سرمشق قرار گرفت - رمان حاضر را هم در همان راستاي نماياندن توانايي هاي زن براي به اوج رساندن خود مي نوشت. اين اثر که در سال ???? و اندکي بعد از ماجراي کومون پاريس خلق شده، در لابلاي سطرهاي خود، به خصوص زماني که از ماجراهاي خونبار ???? ياد مي شود، رد و انکار سياست از طريق خشونت را آشکار مي کند. قهرمان اصلي اين اثر مانند بسياري ديگر از رمان هاي ساند، دختري از پايين ترين طبقه هاي اجتماعي است که به جاي هر چيز همتي والا و روشن بيني ژرف دارد. او نه تنها خود، بلکه همراهي را هم که در اصل به جامعه ي اشرافي تعلق دارد ولي به دليل آن که پسر کوچک خانواده است بايد از هرگونه امتياز ارث بردن محروم شود، با نيروي تلاش از غرقاب هاي دوران وحشت انقلاب کبير فرانسه مي رهاند و به عزت مي رساند. نانون، دخترک روستايي پيشين، در سال هاي آخر عمرش - زماني که از عنوان اشرافي مارکيز برخوردار است - خاطرات خود را مي نويسد و به اين ترتيب آخرين اثر بزرگ ژرژ ساند خلق مي شود.