رمان صد سال تنهايي، يکي از جاودانه ترين آثار قرن بيستم، رماني بسيار محبوب و موفق است که در سرتاسر جهان شناخته شده و سرآمدترين موفقيت برنده ي جايزه ي نوبل، گابريل گارسيا مارکز به حساب مي آيد. اين رمان، داستان اوج و فرود شهر خيالي ماکوندو را از طريق تاريخچه و سرگذشت يک خانواده روايت مي کند و شرحي غني و درخشان است از زندگي و مرگ، و سرگذشت تراژيکمدي نوع بشر. در قصه ي باشکوه، مضحک، زيبا و پرزرق و برق اين خانواده، مي توان تمام انسانيت را به نظاره نشست؛ همان طور که مي توان در تاريخ، افسانه ها و عروج و افول ماکوندو، همه ي اوضاع و احوال زندگي در آمريکاي لاتين را مشاهده کرد. موضوعاتي جهاني و همه گير از قبيل عشق و شهوت، جنگ و انقلاب، دارايي و فقر، جواني و سالخوردگي، گوناگوني زندگي، بي کرانگي مرگ و جست و جو براي آرامش و حقيقت، در مرکز توجه رمان صد سال تنهايي قرار دارند. مارکز، چه زماني که درباره ي رابطه اي خيانت آميز مي نويسد و چه وقتي که در حال شرح حرص و طمع کاپيتاليسم و فساد حکومتي است، هميشه نثري ساده، موجز و خالص دارد که از ويژگي هاي برجسته ي يک اثر استادانه هستند. رمان صد سال تنهايي که مکررا مخاطب را با لحن جدي و طنزآميز خود غافل گير مي کند، مسائل سياسي، شخصي و معنوي را در هم آميخته تا روحي جديد به کالبد قصه و قصه گويي بدمد. اين اثر شگفت انگيز که به چندين و چند زبان ترجمه شده است، از شرحي بر تمام تاريخ انسان، چيزي کم ندارد.