اين دوازده اتود، آميخته‌اي از تکنيک‌هاي قرون گذشته و معاصر است که مي‌تواند مهارت نوازندگان حرفه‌اي را افزايش دهد. اين اتودها با استفاده از پاساژهاي کروماتيک فراوان، از مرزهاي تناليته فراتر مي‌روند. حال آنکه براي هر اتود، يک مرکز تنال وجود دارد. ترازمندي ميان صدادهي معاصر و ساختار جمله‌بندي موسيقايي، در هر اتود، به خوبي برپا شده است.