جلال‌الدين محمد بلخي (? ربيع‌الاول ??? – ? جمادي‌الثاني ??? هجري قمري) معروف به مولانا، مولوي و رومي، شاعر پارسي‌گوي ايرانياست.نام کامل وي «محمد بن محمد بن حسين حسيني خطيبي بکري بلخي» بوده و در دوران حيات به القاب «جلال‌الدين»، «خداوندگار» و «مولانا خداوندگار» ناميده مي‌شده‌است. در قرن‌هاي بعد (ظاهرا از قرن ?) القاب «مولوي»، «مولانا»، «مولوي رومي» و «ملاي رومي» براي وي به کار رفته‌است و از برخي از اشعارش تخلص او را «خاموش» و «خموش» و «خامش» دانسته‌اند. زبان مادري وي پارسي بوده‌است. نفوذ مولوي فراتر از مرزهاي ملي و تقسيمات قومي است. ايرانيان، افغان‌ها، تاجيک‌ها، ترکيه‌اي‌ها، يونانيان، ديگر مسلمانان آسياي ميانه و مسلمانان جنوب شرق آسيا در مدت هفت قرن گذشته به شدت از ميراث معنوي رومي تأثير گرفته‌اند. اشعار او به‌طور گسترده‌اي به بسياري از زبان‌هاي جهان ترجمه شده‌است. ترجمه سروده‌هاي مولوي که با نام رومي در غرب شناسايي شده به عنوان «محبوب‌ترين» و «پرفروش‌ترين» شاعر در ايالات متحده آمريکا شناخته مي‌شود. "عشق بايد اعطا شود، نه محاسبه. عشق فداکاري است نه جستجو. اگر براي اين کار وقف و سوخته باشي، عشق از تو دور نيست.» مولانا، پرخواننده ترين صوفي جهان، مي گويد: «راه هاي زيادي براي رسيدن به خدا وجود دارد. وقتي مي گويد "من عشق را انتخاب کردم..." عشق را به عنوان استعاره اي از "فداکاري" در مقابل ما قرار مي دهد. براي او عشق جستجوي مادام العمر براي معنا و تجربه معناست. به قول مولانا قلب بدون عشق يا مال مجنون است يا مال مرده. هجده دوبيتي اول مثنوي اثر صوفي بزرگ که ساز ني را با خلقت انسان يکي مي داند، از اين جهت بسيار ارزشمند است که سرشار از اسرار هستي است. در اين کتاب از دريچه زندگي به تماشاي اسرار جاودانه هستي مي نشينيد که براي عشق ارزش قائل است.