هوا هواي بهار است و باده باده ناب/ به خنده خنده بنوشم جرعه جرعه شراب./ در اين پياله ندانم چه ريختي، پيداست/ که خوش به جان هم افتاده اند آتش و آب./ فرشته روي من، اي آفتاب صبح بهار/ مرا به جامي از اين آتشين درياب./ به جام هستي ما اي شراب عشق بجوش!/ به بزم ساده ما اي چراغ ماه بتاب!/ گل اميد من امشب شکفته در بر من/ بيا و يک نفس اي چشم سرنوشت بخواب./ مگر نه خاک ره اين خرابه بايد شد؟/ بيا که کام بگيريم از اين جهان خراب.