من در روياي خود دنيايي را مي بينم که در آن هيچ انساني انسان ديگر را خوار نمي شمارد/ زمين از عشق و دوستي سرشار است/ و صلح و آرامش، گذرگاه هايش را مي آرايد./ من در روياي خود دنيايي را مي بينم که در آن همه گان راه گرامي آزادي را مي شناسند/ حسد جان را نمي گزد/ و طمع روزگار را بر ما سياه نمي کند./ من در روياي خود دنيايي را مي بينم که در آن سياه يا سفيد/ از هر نژادي که هستي ــ/ از نعمت هاي گستره ي زمين سهم مي برد./ هر انساني آزاد است/ شوربختي از شرم سر به زير مي افکند/ و شادي همچون مرواريدي گران قيمت/ نيازهاي تمامي بشريت را برمي آورد./ چنين است دنياي روياي من!