کتاب کافکا به سوي ادبيات اقليت، اثري نوشته ي ژيل دلوز و فليکس گتاري است که نخستين بار در سال 1986 منتشر شد. دلوز و گتاري در اين کتاب جذاب، تفاسير مرسوم از آثار فرانتس کافکا را به چالش مي کشند. آن ها به جاي پرداختن به دسته بندي هاي متعارف و ژانرهاي ادبي، مفهومي از «ادبيات اقليت» را ارائه مي کنند: استفاده از زباني زنده که خود را از درون واژگون مي سازد. دلوز و گتاري بيان مي کنند که کافکا به عنوان نويسنده اي يهودي در پراگ، باعث شد زبان آلماني «در يک مسير گريز اوج بگيرد» و بعد، خودش به بيگانه اي درون آن تبديل شد. از همين رو، آثار او را مي توان نمونه اي براي همه ي زبان هاي نقادانه در نظر گرفت که بايد در چارچوب هاي زبان ها و فرهنگ هاي غالب، کارکرد مختص به خودش را داشته باشد و از آن ها تأثير نپذيرد.