اگرچه آيزايا برلين فيلسوفي ليبرال به شمار مي‌آيد، بسياري زندگي‌نامه‌ي کارل مارکس به قلم او را اثري منصفانه مي‌دانند که در آن بسياري از نظرات مارکس را پذيرفته يا نقد کرده است. کارل مارکس (زندگي و محيط) اولين کتاب برلين است و زماني که آن را نوشت 30 سال بيشتر نداشت. براي اولين‌بار در همين کتاب است که برلين استعداد ويژه‌ي خود در تاريخ‌نگاري انديشه را نشان داده است. مارکسِ برلين چهره‌ي جالبي است، زيرا از سويي ثمره‌ي نهضت روشنگري است اما از سوي ديگر نتيجه‌ي شورش رمانتيک عليه نهضت روشنگري. ويژگي کتاب همان ويژگي اصلي کارهاي برلين است: ايجاد رابطه ميان انديشه و محيط سياسي و اجتماعي.

ذهني توانا، فعال، واقع نگر و غيراحساساتي داشت بي عدالتي را زود تشخيص مي داد، خيالاتي نبود، و از وراجي و هيجان هاي نفساني روشنفکران همان قدر منزجر بود که از بلاهت و تفرعن بورژوازي، روشنفکران به نظرش بيشتر وقت ها بي هدف پرچانگي مي کردند، از واقعيت دور مي نمودند و صادق و رياکارشان به يکسان آزاردهنده بودند، بورژوازي در آنواحد هم فريبکار بود و هم خودفريب، و حرص و طمع مال و مقام چشمش را به ويژگي هاي اجتماعي مهم زمانه بسته بود.
اين توصيف آيزايا برلين است از کارل مارکس. در اين کتاب بود که آيزايا برلين براي اولين بار استعداد شگرف خود را در تاريخ انديشه ها آشکار کرد. اين کتاب هم زندگي نامه مارکس است و هم شرح مارکسيسم.