نه تنها كمونيست‌ها و احزاب كمونيستي انقلاب اكتبر را رخدادي دوران‌ساز و روسيه شوروي را سرآغاز عصري جديد مي‌دانستند كه تحقق جامعه‌اي آرماني را امكان‌پذير ساخته است، بلكه بسياري از روشنفكران غير كمونيست در غرب و ديگر نقاط جهان نيز با خوش‌بيني و اميدواري و گاه با شور و شوق وصف‌ناپذيري فراينده تحولات اين سرزمين را دنبال مي‌كردند. تشويق و ترغيب اين دسته از روشنفكران و جذب آنان به منظور حمايت از روسيه شوروي، يكي از اهداف احزاب كمونيستي و، پيش از همه، حزب كمونيست روسيه شوروي بود. از اين رو، كارزارهاي تبليغاتي گسترده‌اي به راه انداختند تا با انتشار روزنامه‌ها و نشريه‌ها و برپايي كنگره‌هاي گوناگون و دعوت از نويسندگان، هنرمندان، روشنفكران و شخصيت‌هاي نامدار براي ديدار از روسيه شوروي و مشاهده تحولات آن، به اهداف خود دست يابند. تلاش و تبليغات آنان تا حدي به ثمر رسيد و در سال‌هاي ميان دو جنگ جهاني‌ بسياري از روشنفكران از گوشه و كنار جهان به اتحاد جماهير سوسياليستي شوروي سفر كردند تا شاهد فرايند انقلاب اكتبر و تحولات و رويدادهاي پس از آن باشند. هدف آنان بيش و پيش از همه آن بود كه ببينند اكنون كه حاكمان جديد، آن گونه كه در مانيفست حزب كمونيست آمده است، «با سرنگوني قهرآميز تمام نظام اجتماعي پيشين»همه قدرت را به دست گرفته‌اند، چه دگرگوني‌هايي روي داده و چه تحولاتي در شرف وقوع است و آيا نشانه هايي از جامعه آرماني آنان در «كعبه آمال پرولتاريا» يافت مي‌شود.