يونگ در اين کتاب از انديشه‌هايي با ما سخن مي‌گويد که به گفته‌ي خود، ساليان سال بخاطر فضاي مادي‌گراي آن روزگار و بيم از طردشدن توسط جامعه‌ي علم‌زده در ابراز آن‌ها ترديد داشته اما سرانجام در کتاب حاضر که در سال‌هاي آخر عمرش نگاشته است تصميم مي‌گيرد با ما از اين انديشه‌ها که به اصل شگفت‌آور “هم‌زماني” ختم مي‌شوند سخن بگويد. به باور يونگ،”هم‌زماني” يک اصل بنيادين و فراگير است که پديده‌هاي فراطبيعي را فقط با آن مي‌توان تبيين کرد؛ اصلي که مفاهيم مکان و زمان را که پيش فرض و سنگ بناي اصل عليت هستند به چالش مي‌کشد و محدوده‌ي ناخودآگاه را از ناخودآگاه جمعي بشر فراتر مي‌برد و آن را به کل جهان طبيعت گسترش مي‌دهد.