«آداب ديکتاتوري» يک مطالعه گسترده و جامع درباره ي ديکتاتورهاي قرن بيستم و رشد کيش شخصيت در اين قرن است. هيچ ديکتاتوري نمي تواند فقط از طريق ترس و خشونت حکومت کند. قدرت برهنه را مي توان به طور موقت گرفت و نگه داشت، اما اين هرگز براي طولاني مدت کافي نيست. در قرن بيستم، همان طور که فن آوري هاي جديد به رهبران اجازه مي داد تصوير و صداي خود را مستقيما در خانه شهروندانشان قرار دهند، پديده جديدي ظاهر شد که ديکتاتورها از کيش شخصيت براي دستيابي به توهم تأييد مردم استفاده مي کردند بدون اينکه هرگز به انتخابات متوسل شوند. فرانک ديکوتر در کتاب «آداب ديکتاتوري»، فرقه ها و تبليغات پيرامون ديکتاتورهاي قرن بيستم، از هيتلر و استالين گرفته تا مائو تسه تونگ و کيم ايل سونگ را بررسي مي کند. اين مردان بنيانگذار ديکتاتوري هاي مدرن بودند و از يکديگر و از تاريخ آموختند که رژيم هاي خود را بسازند و تصاوير عمومي خود را حفظ کنند. ديکتاتوري هاي آنها به نوبه خود بر رهبران قرن بيست و يکم از جمله ولاديمير پوتين، شي جين پينگ و رجب طيب اردوغان تأثير گذاشته است. ديکتور در کتاب آداب ديکتاتوري با استفاده از وسعت تحقيقات بايگاني و تحليل عميق که مشخصه ي آثار خود اوست، تصويري خيره کننده از ديکتاتوري، راهنماي کيش شخصيت و نقشه اي براي افشاي دروغ هايي که ديکتاتورها براي ساخت و حفظ رژيم هاي خود مي گويند، ارائه مي دهد.